prawić komuś morały

См. также в других словарях:

• prawić morały [kazania] — {{/stl 13}}{{stl 33}} wypowiadać, dawać, zwykle nudne i bezużyteczne umoralniające nauki, pouczenia, rady; strofować :{{/stl 33}}{{stl 10}}Starzy umieją tylko prawić morały. Prawić komuś kazania na temat odpowiedzialności. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• prawić — ndk VIa, prawićwię, prawićwisz, praw, prawićwił, prawićwiony przestarz. «mówić, wypowiadać coś, rozprawiać o czymś, zwykle długo, rozwlekle, z namaszczeniem; wygłaszać uroczyście, przemawiać» dziś zwykle we fraz. Prawić (komuś) komplementy,… …   Słownik języka polskiego

• morał — m IV, D. u, Ms. morałale; lm M. y «uwaga, nauka umoralniająca; końcowy wniosek o charakterze pouczającym, oświetlający sens zdarzeń opisanych w utworze literackim (zwykle w bajce, przypowieści)» Morał bajki. Opowiadanie z morałem. Wysnuć z… …   Słownik języka polskiego

• kazanie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. kazać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}kazanie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. kazanieań {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kazanie — n I 1. rzecz. od kazać. 2. lm D. kazaniezań «przemówienie wygłaszane przez duchownego do wiernych, zwykle w czasie nabożeństwa; tekst pisany takiego przemówienia» Kazanie o miłości bliźniego. Mieć, wygłosić kazanie. ◊ Siedzieć, czuć się, być jak… …   Słownik języka polskiego